Έχει δυσκολίες το επάγγελμα αυτό. Δε φαντάζεσαι. Όχι μόνο τη βρώμα και τα χημικά. Αυτά είναι το λιγότερο, να σου πω. Καταρχάς, για κάθε δουλειά που παίρνω, θέλω άδεια από τους δασικούς ― βάλε τώρα με το νου σου. Κατάλαβες. Και για τα οικόσιτα ―σκυλιά, γατιά, καναρίνια και τα ρέστα― απαγορεύεται. Εντελώς. Το κάνω στη ζούλα, εννοείται. Και όχι μόνο για τα λεφτά. Αλλά να, ρε φίλε, είχα σκυλί κι εγώ, χρόνια, τον Τζακ. Το πιο καλό ζωντανό που μπορείς να φανταστείς. Πιο πολύ μου λείπει ο Τζακ παρά η μάνα μου, που λέει ο λόγος. Θέλει ο άλλος να τον βλέπει το σκύλο του, να τον έχει κοντά. Δεν τον κρίνω.
Τα πιο πολλά που μου φέρνουνε, είναι τρόπαια. Κυνηγητικά. Αγριογούρουνα, ελάφια, πουλιά, ό,τι σκεφτείς. Μου ‘χουνε φέρει κι άλλα. Ο καθένας από μας – πόσοι είμαστε – έχει κι άλλη ιστορία να σου πει. Σα τους ψαράδες ένα πράμα: Δέκα να ακούς, ένα να πιστεύεις. Αλλά αυτά που θα σου πω εγώ, αλήθεια είναι όλα.
Ταρίχευση κάνω, όχι βαλσάμωμα. Βαλσάμωμα δε κάνει κανένας πια, ασύμφορο, παλιά μέθοδος. Χαλάει και μυρίζει κιόλας. Δε θες να ξέρεις. Με την ταρίχευση είναι σα να κάνεις τέχνη. Γλύπτης, να πούμε, Ερμής του Πραξιτέλους και τέτοια. Γελάς; Να σε δω να κόβεις μισό τόνο κουφάρι και μετά να φοράς το αρκουδοτόμαρο στο καλούπι που το ‘χεις φτιάξει μοναχός. Δεν είναι τόσο αστείο τώρα, ε; Και να το κάνεις να φαίνεται για ζωντανό το ψόφιο το πράμα. Από τα χέρια σου αυτό. Είμαι και τεχνίτης εγώ και καλλιτέχνης μαζί. Όλοι οι παλιοί έτσι ήμασταν.
H συνέχεια στο περιοδικό Xάρτης, όπου δημοσιεύτηκε σαν συμμετοχή στη στήλη “Ζωολογικός Κήπος” στο τεύχος του Δεκέμβρη του 2023.
ΦΛΑΪΕΡ 